بعضی از ما هم عاشق دین هستیم و هم عاشق دنیا، روضه و روزه و نماز و نیمه شعبان و... تمام اینان را عاشقیم و از یک سمت دیگر بخاطر دنیا دوستی دروغ، گران فروشی، غیبت و تهمت را نیز در زندگی خویش جا می دهیم. این که می گویند حسنه دنیا و آخرت به این معناست که هر دوی اینها در یک مسیر باشند و نه مستقل و در تضاد!

اما در بحث انتظار و مهدویت دو نوع برخورد داریم ؛ یک سری از افراد که دارای تیپ مذهبی بوده و در ظاهر چادری (خواهران) و برادران انگشتر عقیق و گاها چفیه و حتی یک لحن مذهبی خیلی شیک در حرف زدن دارند اما در باطن بی دین اند و هیچگونه دردمندی ای نسبت به مسئله آخر الزمان و مهدویت ندارند و مانند اینها در کربلا نیز بسیار حضور داشتند اما دسته دوم آن طیف دیندار دردمند هستند که 72 نفرشان در کربلا نیز حضور داشت. این گروه همان هایی هستند که با جان و مال و آبرو برای دین و امامشان فداکاری کردند.

بیشتر ما جز دسته اول هستیم و در واقع فریب و دروغ در تمام ابعاد زندگی و سیاستمان رخنه کرده به سبک کفار زندگی میکنیم و در آخر یک مهر مذهبی به افعالمان میزنیم. دائما در حال ماست مالی کردن هستیم و با تمام اینها شبانه روز آقا بیا آقا بیا هم سر می دهیم. دل به مسلمانِ شیعه بودنِ شناسنامه ای مان بسته ایم در حالی که این شناسنامه ها در قیامت باطل اند و هیچ اعتباری ندارند.

زندگی به سبک امام یک زندگی و جامعه ای ایست منهای دروغ و حسد و فریبکاری و اگر جامعه ما این گونه باشد میتوانیم بگوییم که ما منتظر امام مان هستیم. براستی اگر نماز و روزه را کنار بگذاریم زندگی مان چقدر به زندگی کفار شباهت دارد!

اگر انتظار در سبک ازدواج، سیاست،ورزش و در بازار ما ملموس بود می توانیم بگوییم که منتظر حقیقی هستیم زیرا که منتظر حقیقی می پرسد که وظیفه اش چیست؟

امام صادق می فرماید: «امام خودتان را بشناسید، مسیر را بشناسید و حرکت کنید.»

اما یک بحث دیگر که ممکن است زندگی به سبک انتظار را به براهه بکشاند بحث تشرف است، بسیاری از بچه مذهبی های ما دست از زندگی شسته و تنها به دنبال این هستند که امام زمان را ببینند شما هم حتما خیل عظیمی را دیده اید که دائما این سوال را می پرسند که برای دیدن امام زمان چه اعمالی باید انجام دهیم اینها غافل از این هستند که تشرف معنوی و قلبی مهم است. فیزیکی مهم نیست! کما اینکه بسیار بوده است که تشرف جسمی اتفاق افتاده اما شخص امام را نشناخته است چون تنها به صورت فیزیکی بوده و نه قلبی!

نکته دیگر و بسیار مهم که این روزها نیز خیلی بحث آن بالا گرفته است زمان ظهور است. همه ما باید این نکته را بدانیم که کی آمدن در اولویت دوم است و دیر یا زود آمدن به ما صدمه ای نخواهد زد و مهمتر از همه چیز سبک و راه و مسیر است! در جنگ صفین امام علی می فرماید: «امروز کسانی در کنار ما شمشیر زدند و شهید شدند که هنوز به دنیا نیامدند.»

با ظهور حضرت ولی عصر (عج) شاهد بر پایی عدالت جهانی خواهیم بود و عدالت در تمام ابعاد در جامعه عملی خواهد شد و یک فقیر هم در جامعه نخواهد بود و حتی مرده های درون گور نیز خوشحال خواهند شد.

اللهم عجل لولبک الفرج