از سال های دور یاد دارم شخصی که قرار بود درس دین به آینده سازان این مرز و بوم دهد مدام به روحانیت توهین می کرد و هر بار که لفظ آخوند را بر زبان می آورد گویی عقده های سرگشته ای گلویش را می فشرد و با چنان حالتی به تمسخر آنان می نشست که انگار خود به عنوان انسان کاملی از آسمان فرود آمده و جز او هیچ کسی هیچ نمی فهمد.
به سبب شغل پدر تا حدود زیادی با اوضاع و احوال نهاد آموزشی کشور و اتفاقاتی که در آن می گذرد آشنا هستم و متاسفانه بسیار نکات منفی در این نهاد دیده ام از معلم معتاد به مواد مخدر تا رشوه بگیر و بی سواد و... اما تا به حال به معلم جنایت کار برخورد نکرده بودم. (البته در این نهاد اشخاص بسیار محترم و انسان های با فضیلت زیادی هم هستند که خطاب و منظور این متن نیستند)
تصور اینکه فردی که باید تجلی برترین فضایل اخلاقی باشد، پست ترین اعمال و رذایل را انجام دهد دل هر انسانی را به درد می آورد و اگر مسئولان امر، که کوتاهی آن ها موجب رسیدن چنین شخصی به جایگاه معلمی و هدایت اطفال معصوم و پاک مردم شده، صد بار بمیرند از این درد کم است.

آری، معلمی دیگر شغل انبیاء نیست! بواسطه ی بی تدبیری اربابان ادعا و غرق در سیاست های کثیف، امروز آموزش و پرورش به جولانگاه افراد فاسد و بیماران جنسی تبدیل شده است.
این واقعه که رهبر انقلاب از آن به عنوان جنایت اندوه بار یاد کردند و دستور محاکمه و مجازات سریع آن را دادند تلنگری دردناک و لکه ی ننگی بر دامن وزارت آموزش و پرورش است که نباید به سادگی از آن گذشت و لزوم پیگیری جدی و کارشناسی دارد و این مهم که نظام آموزشی کشور نیاز به تغییرات گسترده ای دارد را بیش از پیش آشکار می سازد.